ΥΠΝΟΣ

ΥΠΝΟΣ
Θα μας δοθεί το χάρισμα και η μοίρα
να πάμε να πεθάνουμε μια νύχτα
στο πράσινο ακρογιάλι της πατρίδας;
Γλυκά θα κοιμηθούμε σαν παιδάκια
γλυκά. Κι απάνωθέ μας θε να φεύγουν,
στον ουρανό, τ' αστέρια και τα εγκόσμια.
Θα μας χαϊδεύει ως όνειρο το κύμα.
Και γαλανό σαν κύμα τ' όνειρό μας
θα μας τραβάει σε χώρες που δεν είναι.
Αγάπες θα' ναι στα μαλλιά μας οι αύρες,
η ανάσα των φυκιών θα μας μυρώνει,
και κάτου απ' τα μεγάλα βλέφαρά μας,
χωρίς ναν το γρικούμε θα γελάμε.
Τα ρόδα θα κινήσουν απ' τους φράχτες,
και θα 'ρθουν να μας γίνουν προσκεφάλι.
Για να μας κάνουν αρμονία τον ύπνο,
θα αφήσουνε τον ύπνο τους αηδόνια.
Γλυκά θα κοιμηθούμε σαν παιδάκια
γλυκά. Και τα κορίτσια του χωριού μας,
αγριαπιδιές, θα στέκουνε τριγύρω
και, σκύβοντας, κρυφά θα μας μιλούνε
για τα χρυσά καλύβια, για τον ήλιο
της Κυριακής, για τις ολάσπρες γάστρες,
για τα καλά τα χρόνια μας που πάνε.
Το χέρι μας κρατώντας η κυρούλα,
κι όπως αργά θα κλείνουμε τα μάτια,
θα μας διηγιέται -- ωχρή -- σαν παραμύθι
την πίκρα της ζωής. Και το φεγγάρι
θα κατέβει στα πόδια μας λαμπάδα
την ώρα που στερνά θα κοιμηθούμε
στο πράσινο ακρογιάλι της πατρίδας.
Γλυκά θα κοιμηθούμε σαν παιδάκια
που όλη τη μέρα έκλαψαν κι απόστασαν.

Ο ΕΛΛΗΝΑΡΑΣ

Η ώρα είναι 4 παρά τέταρτο το ξημέρωμα. Προσπάθησα να κοιμηθώ πριν από κανά μισάωρο. Σηκώνομαι γιατί ακούω κάποιον ήχο να έρχεται από τον δρόμο. Είναι ένα τραγούδι με κλαρίνα και νταλγκά. Βγαίνω στο μπαλκόνι. Βλέπω ένα τύπο με κουστουμιά να κάθεται έξω από μια παλιά μερσεντές μάλλον του 80. Φοράει κοστούμι και γραβάτα και σιγοτραγουδάει μαζί με το cd. Δυναμώνει τον ήχο. Τρέμει η γη. Δείχνει να το διασκεδάζει.
Το κέφι του το χαλάει ένας ταξιτζής που θέλει να περάσει από το δρομάκι που κάθεται εκείνος. Ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:

ΤΑΞΙΤΖΗΣ: (Μπιμπ,μπιμπ) Ρε φιλαράκο, θα κανείς άκρη να περάσουμε;
ΤΥΠΟΣ Άσε μας ρε πατριώτη, πονάμε τώρα…
ΤΑΞΙΤΖΗΣ Τελείωνε ρε μαλάκα!
ΤΥΠΟΣ (Τραγουδάει τον σκοπό του τραγουδιού)
ΤΑΞΙΤΖΗΣ Α θα τόνε γαμήσω τον καργιολη!!
ΤΥΠΟΣ Θα μου κλάσεις τα αρχίδια ταρίφα! (Συνεχίζει να τραγουδάει)
ΤΑΞΙΤΖΗΣ Τι είπες μωρή πουστάρα; Θα σε γαμήσω (βγαίνει έξω)

Έρχονται στα χέρια. Κερδίζει ο ταξιτζής, μάλλον επειδή είναι ξεμέθυστος. Ο τύπος αρχίζει να ξερνάει. Κάποιος φωνάζει την αστυνομία. Έρχεται παραδόξως γρήγορα.


ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ: Τι πάθατε τέτοια ώρα; Ξέρετε τι ώρα είναι; Την τύχη μου…
ΤΥΠΟΣ Γιατί να είμαστε κι οι δυο αισθηματίες…
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ: Τα στοιχεία σας…
ΤΥΠΟΣ: Ιπποκράτης……….
ΤΑΞΙΤΖΗΣ: Κοιτά το μουνί, έχει και όνομα αρχαίου σοφού μας…

Αναφέρω το συγκεκριμένο περιστατικό γιατί είναι ο ορισμός του Έλληνα. Του σύγχρονου. Του Νεοέλληνα. Του Ελληναρα.

ΦΑΤΕ...

Όταν πεινάς τρως, όταν δεν πεινάς όχι. Τα σάλια τρέχουμε μόνο όταν διαμαρτύρεται η κοιλιά όταν την έχουμε αφήσει πολύ καιρό άδεια. Αλλιώς όχι. Μα τι; Κι όμως μπορεί να γίνει! Δε το βλέπετε μπροστά σας! Τώρα! Αυτή την στιγμή! Κοιτάτε σε κάθε σημείο και γωνία σ αυτή τη βρωμόπολη.
Τι παρατηρείτε; Τίποτα ε; Μα το πολύ φαΐ έχει στουμπώσει τον εγκέφαλο σας και δε μπορεί να δώσει εντολή στις αισθήσεις.
Λοιπόν θα πω εγώ, που τρώω πολύ μόνον όταν πεινώ, Δηλαδή ποτέ.
Χιλιάδες μασέλες να ανοιγοκλείνουν ακατάπαυστα και λαίμαργα να καταπίνουν μεγάλες ποσότητες τροφής. Αλλά όχι μόνο αυτό. Καταπίνουν και σοβάδες, τούβλα, χώματα, θάλασσες και ότι άλλο βρεθεί στο διάβα τους. Μόλις γεμίσει το στομάχι και δεν έχει άλλο χώρο, εκείνοι συνεχίζουν το φαγητό, που μη μπορώντας να βρει διέξοδο, αποθηκεύεται όπου μπορεί, ακόμη και εκεί που δε μπορεί να φανταστεί κανείς. Στη φαντασία τους, ας πούμε.
Τρώνε, τρώνε, τρώνε δεν έχουν σταμάτημα! Τρώνε γιατί πρέπει να τρώνε χωρίς να σκέφτονται πως τρώνε, παρά μόνο όταν τρώνε…

Τότε είναι που αρχίζουν να ξερνάνε ότι έφαγαν και τότε σκύβουν και γλείφουν τα ξερατά τους, Δεν αφήνουν ίχνος απ αυτά. Αλλά όμως θέλουν να συνεχίζουν να τρώνε.
Τότε είναι που ο ένας επιτίθεται στον άλλο και ξεσκίζει τα σωθικά του για να φάει την καρδιά του όπως έλεγε και ο Νικόλας Άσιμος σε ένα τραγούδι του.
Τέλος πασαλειμμένη από τα εντόσθια και το αίμα, τριγυρίζουν σα χόμπι ψάχνοντας για καινούριο. Είναι όλοι χαρούμενοι. Όπως πάντα άλλωστε. Με την συγκατάθεση μας.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!

Τα Χριστούγεννα είναι μια πολύ ωραία περίοδος του χρόνου οπού όλοι υποκρινόμενοι, είναι χαρούμενοι. Αυτό το γεγονός δεν είναι απαραίτητα κακό αφού αυτό κάνουν και την υπόλοιπη περίοδο του χρόνου.

Υποκρίνονται ότι είναι πλούσιοι, ευτυχισμένοι με μεγάλο σπίτι με κήπο και μια πολυπληθής , γεμάτη χαρούμενη ουρλιαχτά παιδιών, οικογένεια. Προσπαθούν να υποκριθούν χαρακτηριστικά που θα βελτιώσουν την ποιότητα ζώνης τούς

Αυτή η υποκρισία τους λοιπόν έχει ενσωματωθεί τόσο πολύ πάνω τους που δε μπορούν να επιβιώσουν χωρίς αυτή….Θα σημειώνονταν πολλαπλές αυτοκτονίες από την τεραστία δυστυχία και απογοήτευση…

Αυτή η υποκρισία τους λοιπόν τούτες τις μέρες τους δίνει την ευκαιρία να προσποιηθούν ότι νοιάζονται για τους άλλους ανθρώπους. Έστω κι έτσι…
Τώρα που το ξανασκέφτομαι είναι πολύ γενναιόδωρο εκ μέρους τους.

Καλά Χριστούγεννα!!!

ΠΕΡΙ ΑΠΕΙΘΕΙΑΣ

απείθεια η [apíθia]: η ιδιότητα του απειθούς· η ανυπακοή σε, θεσμοθετημένους κυρίως, κανόνες πειθαρχίας.

Αυτή είναι η εκδοχή της αστυνομίας (ανεπίσημης) για να δικαιολογήσει τις βίαιες σκηνές που εκτελούνται τις τελευταίες ώρες σ αυτόν τον τόπο.

Μ αυτή την δικαιολογία, δικαιολογούνται απολύτως εικόνες ολοκαυτώματος και πλήρης καταστροφής γιατί όταν κάτι πεθαίνει είτε το καις είτε το θάβεις, Σ αυτή την περίπτωση έγιναν και τα δυο…

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ...

Όλα ξεκινάν κάπως έτσι...

Στην αρχή απαγορεύονται ασήμαντα πράγματα, με ασήμαντες συνέπειες για τον «νομό» της πλειοψηφείς.

Υστέρα, τα στοιχειά που απαγορεύονται από κάθε «ελεύθερο»? πολίτη αυτού του κόσμου προσδιορίζονται σε πιο σημαντικά. Το σημαντικό, φυσικά αξιολογείται και πάλι από την πλειοψηφία αυτής της ταλαίπωρης υδρογείου...

«Μα αφού απαγορευτήκαν τα ασήμαντα γιατί να μη κάνουμε ένα ακόμα βήμα στην πρόοδο της ανθρωπότητας»? Ας απαγορευτούν αδερφέ και τα λιγότερο ασήμαντα... Δε βαριέσαι!

Σκαλοπάτι, σκαλοπάτι δημιουργείται σε κάθε τι γύρω από αυτό τον κόσμο, ώσπου φτάσαμε επιτελούς στο ανώτερο επίπεδο....να απαγορεύεται να αναπνέουμε" !

Αλλά τα Ζόμπι δεν έχουν κρίση, έτσι πιστεύεται...

Έτσι έχουν τα πράγματα...κι έτσι θα συνεχίσουν να έχουν αφού ξεκίνησαν στραβά από την αρχή...

Δεν απαγορεύεται να μην απαγορεύεται αλλά ούτε και το αντίθετο....

Ειδάλλως θα δολοφονούνται εν ψυχρώ άνθρωποι επειδή άσκησαν το δικαίωμα τους στην αναπνοή...